Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej twierdzi, że do aparatury naukowo-badawczej nie zalicza się sprzętu komputerowego i innych urządzeń nie wykorzystywanych bezpośrednio do realizacji prac badawczo-rozwojowych (B+R).

Opierając się o wyjaśnienia Głównego Urzędu Statystycznego DKIS twierdzi, że aparatura naukowo-badawcza to zestawy urządzeń badawczych, pomiarowych lub laboratoryjnych o małym stopniu uniwersalności i wysokich parametrach technicznych (zazwyczaj wyższych o kilka rzędów dokładności pomiaru w stosunku do typowej aparatury stosowanej dla celów produkcyjnych lub eksploatacyjnych).

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego poglądu DKIS nie można uznać za odpowiadający prawu. Zdaniem WSA termin „aparatura” użyty w art. 18d ust. 2 pkt 4 i 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie został zdefiniowany przez ustawodawcę podatkowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uważa, że dla ustalenia znaczenia pojęcia „aparatury” właściwe jest odwołanie się do jego rozumienia w języku potocznym. Zgodnie z regułami języka jakim posługuje się ustawodawca, w aktach normatywnych należy posługiwać się poprawnymi wyrażeniami językowymi w ich podstawowym i powszechnie przyjętym znaczeniu.

Z kolei w znaczeniu potocznym aparat to „urządzenie spełniające określone zadania w wyniku zachodzących w nim procesów fizycznych lub chemicznych, które w przeciwieństwie do działania maszyn nie służy do przetwarzania lub wytwarzania energii mechanicznej.” Natomiast aparatura to „zespół aparatów współpracujących przy wykonywaniu określonych zadań”. Aby wydatki na nabycie aparatury mogły zostać uznane za koszty kwalifikowane powinna ona być wykorzystywana w działalności naukowo-badawczej, której definicje zawiera art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z kolei pojęcie badań naukowych i prac rozwojowych zostało zdefiniowane w art. 4a pkt 27 i 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, zdaniem WSA aparatura naukowo-badawcza to zespół współpracujących urządzeń wykorzystywanych w twórczej działalności obejmującej badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Niestety wyrok WSA, w którym wyrażone zostały powyższe poglądy nie jest prawomocny. Pozostaje mieć nadzieję, że przedstawione powyżej stanowisko WSA zostanie potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Bernard Łukomski
Radca prawny
tel. +48 608 093 541
Warszawa, dnia 5.05.2020 r.